To the table ... Love Story

Original language:

Identycznie zatytułowałam słowa jakie zaczęłam pisać, w odpowiedzi do Sury Koranu "Stól Zastawiony".

Skąd wziął się ten Bożonarodzeniowy zwyczaj?

W okolicach końca października, zbiory większości są zakończone, prace na polu przybierają zimowe, leniwe tempo.
Ziemia, Miłość Życia Słońca oddala się od Niego, przez co panuje chłód a ona sama przybiera postać Królowej Zim.
Miłość ta jednak nie umarła w Królowej. Słońce tak mocno kocha Ziemię, że nie pozwoli, aby Jego Płomień zagasił się w niej samej.

Pod koniec lata, Słońce wie, że coś się dzieje z Królową...
Królowa pogrąża się w smutku i ciemności otchłani własnej duszy, której czerń jest czerniejsza od najczerniejszej czerni WszechŚwiatów.

Symbolicznie Słońce zatem do nas przychodzi, rozpościerając światło towarzyszące nam aż do wiosny. Zaopatruje w pokarm na ten trudny czas.

Uczta, tak zwana kolacja wigilijna wraz z posiłkami dni następnych, to tak zwana "bomba" pokarmowa, ładunek potrzebny organizmom na ten czas.

Koncentracja jest tak duża ponieważ Słońce wybrało się po swoją Ukochaną, w najstraszniejsze otchłanie jej własnej duszy.

Jest to też powodem dlaczego Posiłek BożoNarodzeniowy spożywa się przed przesileniem zimowym.

Po nocy przesilenia spożywa się pokarm szykowany z okazji dnia Zadusznego, Umarłych i Świętych.

Jest to symbol wędrówki Słońca w otchłanie piekieł i do krainy umarłych, aby odzyskać ukochaną która się oddaliła w nieznanym Słońcu kierunku.

Kiedy Słońce odnalazło ukochaną <biblijne poszukiwania Dzieciątka>,nie wiadomo skąd, nie wiadomo jak, Słońce otrzymało niewyobrażalnie wielkiej mocy i uwolniło Święty Ogień w obronie Ukochanej Ziemi. Świętej Ziemi.
Ten dzień nazywamy Nocą Sylwestrową.
Czas karnawału to czas powrotu i ukojenia dla Obojga Kochanków.

Wiosna, oh wiosna... czas miłości.

Po ciężkiej walce, odpoczynku, Ziemia odżywa i zbliża się do Ukochanego. Swoim ciałem i delikatnością każdego ruchu, odbija Światło Słońca odwzajemniając Uczucie i Szacunek jakim Kochanek obdarował Oblubienicę.
Niedawno wyniszczona, bez blasku Ziemia odżywa karmiąc Swojego Ulubieńca tym co ma najlepsze w sobie.
Miodami, aromatami, schłodzonymi mineralnymi źródłami wód, kojącymi sadzawkami gorących wód płynących z jej wnętrza, stworzeniami różnorakiego rodzaju i gatunku jako owoc Nasienia Słońca zasianego w najciemniejszej głębinie duszy Ziemi.
Stworzenia, wykonując ciężką, mozolną, zdyscyplinowaną pracę powodując iż Królowa opływa w nektary oraz aromaty, które doprowadzają Słońce nieraz do zaciemnienia.

Rok Uniwersum opiewa na dwa lata ziemskie, dlatego Słońce wybiera się "odbić" Królową z macek ciemności dwa razy do roku.

Jakie są powody oddalania się Królowej od Umiłowanego?

Nigdy Słońcu nie powiedziała.

Słońce pomimo to, kocha Ziemię najmocniej, najszczerzej oraz najbardziej szalenie jak to tylko możliwe. Tylko po to, aby móc kiedyś chociaż ucałować jej dłoń.

Jednak czy Słońce pokona te bariery?

Czy Słońce pokona ten kosmiczny dystans oraz bariery energetyczne aby móc, chociaż z odległości 10 cm zaznać jej aromatów?

Pragnienie, które tylko Ona, Jedyna może ugasić jest wciąż niezaspokojone.

Determinacja Słońca powoduje to, że nabiera cech nieśmiertelności.

Ona jedyna celem Jego Zycia...

Czy Ziemia o tym wie?
Czy Ziemia wie dlaczego?

Słońce również trwa w milczeniu. Nigdy Jej nie powiedział.

English:

I have the same title of the words I started to write in response to the Koran's Surah "Table Pledged".

Where did this Christmas custom come from?

By the end of October, most of the harvest is finished, and field work takes a lazy winter pace. The Earth, the Love of the Life of the Sun moves away from Him, which makes it cold and she herself takes the form of the Queen of Winter.
This love, however, did not die in the Queen.
The sun loves the earth so much that it will not allow its flame to be extinguished within itself.

At the end of summer, the Sun knows that something is happening to the Queen ... The Queen plunges into the sadness and darkness of the abyss of her own soul, the blackness of which is blacker than the blackest blacks of the Universes.

Symbolically, the sun comes to us, spreading the light that accompanies us until spring. He provides food for this difficult time.
The feast, the so-called 'Christmas Eve' dinner with the meals of the following days, is the so-called food "bomb", a load needed by organisms for this time.
The concentration is so great because the Sun has chosen its Lover, into the most terrible abyss of her own soul. This is also the reason why the 'Christmas Meal' is eaten before the winter solstice.

After the solstice night, food prepared for All Souls, the Dead and Saints are eaten.

It is a symbol of the Sun's journey into the abyss of hell and to the land of the dead, to regain a loved one who has departed in an unknown direction to the Sun.
When the Sun found its beloved <biblical search for the Child>, out of nowhere, out of nowhere, the Sun received unimaginably great power and released the Holy Fire in defense of Beloved Earth. Holy Land.
We call this day New Year's Eve.
Carnival time is a time of return and relief for both lovers.

Spring, oh spring ... time for love.

After a hard fight, rest, the Earth comes alive and comes closer to the Beloved.
With his body and the delicacy of every movement, he reflects the Light of the Sun, reciprocating the Feeling and Respect that the Lover has given to the Bride.

Recently devastated, without glare, the Earth comes alive, nourishing its Favorite with what is best in itself.
With honey, aromas, chilled mineral springs of water, soothing pools of hot water flowing from its interior, creatures of all kinds and species as the fruit of the Sun Seed sown in the darkest depths of the Earth's soul.
Creatures, doing hard, arduous, disciplined work, causing the Queen to flow in nectars and aromas that lead the sun to darkening more than once.

The Year of the Universe is two Earth years, therefore the Sun chooses to "reflect" the Queen from the tentacles of darkness twice a year.

What are the reasons for the Queen's separation from the Beloved?

She never told the Sun.

The sun, however, loves the Earth as much, as sincerely and as madly as possible. Just to be able to at least kiss her hand one day.

However, will the Suns overcome these barriers?

Will the Sun overcome this cosmic distance and energy barriers to be able to experience its aromas at least 10 cm away?

The thirst that only she, the only one, can quench is still unsatisfied.

The determination of the sun causes it to take on the features of immortality.

She is the sole purpose of his life ...

Does the Earth know about this?
Does Earth know why?

The sun also remains silent. He never told her.